Oral antidiabetiklerr

OAD mekanizmalarına göre 3 grup ilaç vardır. I- İnsülin sekresyonunu uyaranlar (Oral hipoglisemik ilaçlar) a. Sulfonilüreler b. Meglitinid analogları (repaglinid, nateglinid) c. İnkretinler 3. GLP–1 analoğu (exenatide, liraglutid): 4. DPP–4 inhibitörü (sitagliptin, vildagliptin, saxagliptin) II-İnsülin duyarlılığını arttıranlar a. Biguanidler (metformin) b. Tiazolidinedionlar (pioglitazon) III-Glukoz absorbsiyonunu azaltanlar a. Alfa glukozidaz inhibitörleri (acarbose, miglitol) Tiazolidinedionlar (pioglitazon, siglitazon, englitazon, troglitazon) Bu grup ilaçlar insülin etkisini artırarak ve periferal dokularda glukoz kullanılımını sağlayarak (kasta nonoksidatif glukoz metabolizmasını uyararak, karaciğerde ise glukoneogenezisi inhibe ederek) etkili olurlar. İnsülin sekresyonu üzerinde etkileri yoktur. Bu grupta iyi bilinen ajanlar pioglitazon, siglitazon, englitazon, troglitazon ve BRL 49653’dür Peroksisom proliferatör aktivatör reseptörleri (PPARgama) aktive ettikleri düşünülmektedir. (lipid homeostazının, adiposit diferansiyasyonunun ve insülin etkisinin düzenlenmesi) Tiazolidinedionların etkili olabilmesi için ortamda insülin varlığı gereklidir. Tiazolidinedionlar trigliserid ve nonesterifiye yağ asitlerinin plazma seviyelerini azaltırlar. Kolesterol seviyesini düşürebilirler. Troglitazon ile ilgili ciddi hepatotoksisiteye, anemiye, kardiyak hipertrofiye neden olabilirler.